woensdag, augustus 16, 2006

Van Oosthem via Leeuwarden....terug naar Oosthuizen

's ochtends in Oosthem hebben we Bruno en Daniël opgezocht. Nou Daniël had ons eerst te pakken natuurlijk. Op zijn crossfietsje scheurde hij al het haventerrein op om effe te checken of we er nog waren. We hadden de Mogambo net verplaatst naar een echt plekje. Ik had mijn ochtendduikje noodzakelijkerwijs al genomen. Er zaten vissers vlak voor de boot en dan zit je niet zo lekker op de wc. Dan maar een stukje zwemmen.
Lekker koffie gedronken en middag gegeten bij Bruno en Daniël en veel benzine gehaald. Helemaal vol klaar voor veel winderige motor dagen.
Via het Sneek en Akrum zijn we naar Leeuwarden gevaren. Veel regen en wind dus op de motor. Suna had wel een beetje medelijden met papa of mama die druipend in de kuip stond. Als steun bracht ze regelmatig een chippie uit haar bakje! De rest van de reistijd werd gedood met lezen, ganzebord, snelschaak, lego, keten en eten.




In Leeuwarden een goed plekje gezocht om een regendag af te wachten. Wat kan je dan beter doen dan nieuwe regenpakken kopen voor de kinderen. Maar ja die zijn nergens te vinden.... Dan maar lekker naar de film. "Over the hedge" en pizza eten!!
De volgende regenochtend besluiten we dat het mooi is geweest. De wadden zijn te nat en te winderig en het duurt te lang om op beter weer te wachten. Suna en Micha vinden het wel prima om terug te gaan. Lekker fietsen!!! en ik mis het bad! Nou vooruit dan maar, stevig doorvaren en.....


na een korte knutselstop in het openluchtmuseum in Enkhuizen.....

nog een spannende tewaterlating in Broekerhaven.....

Zijn we na drie dagen weer helemaal thuis in Oosthuizen.....

dinsdag, augustus 08, 2006

Blocq van kuffeler naar Oosthem

Na de block van kuffeler veranderde het weer.;-( Het werd natter en vooral ook onstuimiger....De wind trok aan tot 5-6 beaufort.
Ja dan krijg je toch echte deining op het ijselmeer. Eerst nog een bezoekje aan het VOC schip de Batavia. Een schitterend schip. Suna en Micha vonden het ook reuze interessant. Vooral de dekken waar je kruipend doorheen moest. Dat daar mensen maanden en maanden verbleven. Om gek van te worden. Maar de "heren" op het schip hadden het reuze goed. Allemaal een eigen slaapkamer, en een mooie eetkamer met eigen toilet (waar je de golven niet aan je billen voelt klateren).
We hebben ook door het nieuwe schip gelopen wat op "stapel" staat. de "zeven provincieën" Wat een geraamte! lijkt wel een reuze walvis.




Na nog een rustdagje zijn we naar Enkhuizen vertrokken. Het was niet makkelijk maar na een paar uurtjes hopsen en hobbelen kwamen we toch weer veilig aan. Het weer bezorgde ons een museumjaarkaart.....(ja die kan je maar beter bij je hebben). Maar het openluchtmuseum is ook wel erg leuk om te bezoeken. Het binnenmuseum ook trouwens. Het is helemaal vernieuwd. We hebben veel bekeken over de walvisvaart en besloten dat we nog maar eens terugmoeten. (dat kan ook met een museumjaarkaart).




Het blijft hard waaien maar we maken gebruik van een "rustige" ochtend om over te steken naar Lemmer. Het is even ruig buiten Enkhuizen maar eenmaal goed op zeil stuiven we "een beetje schuin" naar de overkant. Dat is weer het voordeel van wind. Je bent er sneller. We gaan door de grote sluis in het prinses margrietkanaal friesland in en landen in een klein vaartje. Een "wilde" steiger bij het plaatsje sloten. Er is een lekker strandje en ondanks de langstrekkende wolken willen Suna en vooral Micha wel even een duikje nemen. Het water is heerlijk warm dus waarom niet. Hoge golven en bruin water maar dat drukt de pret echt helemaal niet. Suna krijgt het nog even aan de stok met een onstuimige jonge herdershond. Ze krijgt een stevige duw en het baasje lijnt "fikkie" snel aan het is per slot verboden voor honden daar.Fris gewassen in fries buitenwater slaapt het ook heerlijk. Ook handig dat er een wc is. Die friezen hebben het goed voor elkaar.




De volgende dag gaan we een ochtendduik nemen en besluiten ook koffie te drinken bij het water. Er is een zalig prutstrandje waar je forten kan bouwen en bergbeken na kan maken. Er is een zeilschooltje met een leuke zeilkano. Onder veel belangstelling vertrekken ze van lager wal en....... blijven rechtop in de wind. Volgens mij een hele kunst.
Later vertrekken we naar Bruno en Daniël in Oosthem. We worden uit elke haven gegooid en meren uiteindelijk aan het bordje "verboden aan te leggen" want daar zegt niemand wat van.... Met het opblaasbootje gaan we een patatje eten in IJlst en laat en slaperig tuffen we weer terug naar de Mogambo. Bruno en Daniël zijn thuis gekomen dus we kunnen de volgende dag lekker op de koffie.

zondag, juli 30, 2006

Schardam>Muiden>Amsterdam>Durgerdam>blocq van kuffeler, Lelystad

Eindelijk vertrokken op 24 juli. Na nog veel heen en weer gerij om de tuin te doen en te laden en lossen. Nog snel het gras gemaaid en de laatste (eerste) komkommers te plukken. Met het vouwfietsje van Mam naar de haven (die haalt Ibo later op toch???) en vooruit daar gaan we dan. Het is nog heerlijk heet en we zetten koers naar Muiden dat we zowaar binnen 4 uur bereiken. Achter Pampus moeten we even zeil minderen want de wind is doorgezet naar 5 dus het vliegt lekker over het water maar stijken wordt moeilijker.
We leggen aan in de gemeente haven waar Micha direct de belangrijkste vraag stelt "wanneer gaan we nou zwemmen?" Hij heeft gelijk het is meer dan 30 graden. Dus snel de boot opblazen dat zweet lekker en de motor eraan hangen dat zweet nog lekkerder en dan hup er allemaal in en vol gas richting strand. poeh wat is dat ver!
Na twee rondjes liggen we naast de groene dreack zonder benzine. Weer wat geleerd. Het gas niet zo ver opentrekken.
Maar wel lekker fris vooral die hoge golven op het markermeer.
De volgende ochtend vroeg naar het muiderslot. Veel leuker geworden. Je mag nu ook "los" rondlopen en dat is voor Micha een zegen. Samen met Suna doen ze een speurtocht. Nou Suna doet het speuren en Micha is vooral aan het "tochten".



Maar de spelletjes slaan in als een bom.....
We leren veel over Flores de vijfde en niet de "vijver"...Pàààp.

Nog even lekker genoten bij de sluis van Muiden. Altijd goed voor een scheldpartij en een paar schitterende aanvaringen.

We varen naar Amsterdam. Papa wilde graag met het bij bootje door de grachten tuffen en Micha leek een bezoekje aan Artis dan een goede combinatie. We belanden bij Aeolus. Een "stadse" jachthaven aan het ij. Ingeklemd tussen de slaapkamers van een familie of 300 en een industrieterrein dat zijn beste tijd gehad heeft liggen we te luisteren naar de eeuwenoude discussies over luie surinamers, afgekeurde turken en hard werkende hollanders. "Ik discrimineer niet want ik heb al jaren een huis in turkije". De logica van Amsterdam noord. Maar Artis is weer heerlijk. Eindelijk een keer warm!. Er was een jong girafje en Suna was verkocht natuurlijk. Micha had een heel programma bedacht via de olifanten naar de nachtdieren en dan persé naar het geologisch museum waar een mooi film was. Alleer wáár was die.....



De tocht over het ij met het kleine bootje ging erg goed. Snel tussen de grote boten door en lekker klimmen over de golven.
Vrijdag snel de stad weer uit. Ligplaats Durgerdam en lekker zwemmen.
En voor de liefhebbers:
Ja de oranje sluizen gingen weer zonder krasjes!

Suna en Micha hebben een spoedcursus roeien gekregen en kunnen nu alles met het kleine bootje. Zelfs het "rondje op de plaats" gaat geweldig.

Nu liggen we in Lelystad en is de hittegolf helaas voorbij. We zullen zien wat het weer gaat brengen.

zaterdag, juli 15, 2006

Vertrekken we bijna weer!

Al weer een jaar thuis gezeten! Het is tijd voor een nieuw avontuur.
We varen naar het einde van de wereld en terug.
Voor de windstiltes hebben we een mooi rubberbootje gekocht met een echt motortje erop. Die zeilt dus niet maar die andere wel.

zondag, augustus 21, 2005

van oost naar huis

De camping in Die was wel wennen veel anwb kabouters. Het brood voor 10 uur ophalen en op tijd bestellen de frietjes niet een minuut te laat ophalen anders worden ze ingevroren, vrienden niet te dicht bij elkaar anders wordt het maar een rommeltje (zo houd je je gasten wel slank trouwens) kinderen niet alleen naar het toilet (de kinderen kunnen er vies worden)en om 11 uur het douchhok verlaten (maar dat kan ook al om half elf zijn al naar gelang Maartjes humeur). Nou ja regels zijn er om vergeten te worden natuurlijk en dat is wel weer leuk. Doe eens wat onverwacht, én je hebt direct de aandacht!
We hebben er heerlijk in de rivier gespeeld de kinderen op de opblaasbanden en de mannen bezig met de infrastructuur.




De belangrijkste vraag was: Wat eten we vandaag?

Wel lastig die franse restauranttijden. Net als je honger hebt is alles dicht en dan ben je klaar met eten gaat alles weer open?
Het plaatjes Die heeft ook wat van haar geheimen prijs gegeven. Een wandeling rond het plaatsje werd een wandeling door het plaatje. Maar er is een hele leuke speurtocht uitgezet naar het vvv kantoor. Je ziet overal de boordjes én, nergens het kantoor.
De speurtocht vindt haar einde bij een goed terras met bier en ijs!


en op die manier gleden er zo 4 leuke dagen voorbij.


De laatste dagen waren echte reisdagen. En misschien zoals het moet werd het weer steeds slechter. Na een paar echte doortrekcampings belanden we nog bij een echte belgse Madam in Hamoir. Het dorpje dat door de regen en de aanhoudende fesiviteiten een depressief uiterlijk had gekregen, werd opgevrolijkt door een potige Mama met een rammeldende sleutelbos voor het sanitair. We kregen een heerlijk veldje tussen de grote stacaravans. De kinderen waren meteen verliefd op haar en de camping en ondanks de regen wilde Suna toch weten of niet een paar nachtjes konden blijven! Of het belgs is of niet maar 's ochtends zetten Madam een heerlijke pot koffie voor de deur van kakelbond.

En na de hossende belgische wegen (het enige land waar de europese subsidies rechtstreeks in de vastgoedsector verdwijnen) reden we vlot naar Oosthuizen en rechtstreeks naar de Plus voor de pindakaas, de melk, het bruine brood en de kaas.
Want hoewel de kool niet op de hoedenplak meehobbelde, blijven we echte hollanders natuurlijk.
Blijft de vraag: wat eten we vanmiddag?

zondag, augustus 14, 2005

Van West naar Oost

Al weer lang geleden dat er een bericht verscheen!
Inmiddels zijn we in de Drome aangeland in zuidoost Frankrijk.
Na het laatste bericht vanaf Leagi camping in het Spaanse baskenland zijn we aan de franse kant de pyreneeën weer doorgetrokken door het ketterse Kartharengebied en door langs de zuidfranse kust naar de cavennen. En na een stevige onweersbui richting de Drome voor een afspraakje met Roderik en Mireille en de kinderen.



Na Leagi camping waar Suna een leuk vriendinnetje ontmoet had zijn we verder langs de kust getrokken en hebben we op het randje van Spanje nog in een mooi wild kustgebied gestaan. Het was een beetje vreemd, heel hoog op een rotstuin boven de zee te staan. De eerste avond hoorde je af en toe pistoolschoten of een stevig geweer. Dacht ik eerst dat er wat afrekeningen in het Eta circuit plaats vonden bleek dat er een stukje verderop een schietbaan was. Een plekje dat ik overigens een paar fransen had aangewezen om met hun camper te gaan staan. Sans rancune. Ik heb ze ook de helling weer opgeholpen toen ze vastzaten. Wel waren er geheime tunnels en oude granaten te vinden als je even vanaf het pad ging wandelen. Ook vonden we een soort oude werf aan dekust tussen de rotsen.


Of het voor de oude walvisvaart was of voor andere spannende dingen weten we niet maar het was wel gek. Na twee nachten hielden we het voor gezien. De laatst nacht zaten we net bij een kampvuurtje over de zee uit te kijken toe een douane boot een smokkelaar inrekende. Micha stond te springen van de spanning. Hoewel we alleen maar de lichtjes over zee zagen bewegen was het ons bij het kampvuur in het donker wel duidelijk dat er iets vreselijk spannends gebeurde daar beneden op zee!



Die nacht begon het te regenen dus op naar een volgend plekje. We reden ver tot in het midden van de Franse pyreneeën, het gebied van de Kartharen. Foix.
We hadden een warme douche nodig, het water was op en de wc stroomde over. Kortom tijd voor een camping.
En pasant een fiets gekocht voor Henriëtte die het zat was de hellingen op te lopen omdat de versnelling het niet goed deed en de helling af te lopen omdat de remmen niet werkte.

Een mooi fietsje was in de aanbieding dus nu rijdt ze geveerd van voren en remmend met twee vingers in haar neus. De helling op heeft nog wat voeten in de aarde maar lopen is er niet meer bij, zweten wel.
Foix heeft meer te bieden waaronder een mooi kasteel waar de Kartharen vroeger door de Inquisitie ingesloten werden waarna sommigen op de brandstapel het leven lieten.
Foix heeft ook een openluchtmuseum voor oude ambachten waar een benen kammen fabrikant je uitermate verveeld maar de smit weer erg leuke verhalen verteld.

We gingen op zoek naar Montaillou. Een goed beschreven ketters Kartharen dorpje in de bergen. Er was dat weekeinde net een openluchtvoorstelling over het verleden. Gelukkig had ik al een beetje in het boek gelezen want ons Frans is niet denderend en de dialogen waren dat wel.

Overnachten deden we op een van de mooiste plaatsen die we gehad hebben. Midden in een bloemenvallei met uitzicht op het stadje Prades en de ruïne van het kasteel van Montaillou. Een hemel vol met sterren en geen geluidje in de verre omtrek.
Suna en Micha hadden tijdens de voorstelling de middag van hun leven. Na het warme eten een siesta in de schaduw van pappa en mamma terwijl voor hen zich een toneelstuk afspeelde waarvan ze niets hoefde te begrijpen. Zalig!



Na het toneelstuk zijn we het Kartharengebied uitgereden en vlakbij Carcassone op een waardeloze camping beland. Nou ja pech moet er ook zijn af en toe. De volgende dag naar de middenlandse zee kust tussen Agden en Sète. We belanden achter een echtpaar die daar al twee weken stonden. Langs de N113 of 117 dat weet ik niet meer in elk geval raasde het verkeer dag en nacht langs. Niet helemaal waar overdag stond er een file en 's nachts raasde het.




Maar we stonden wel aan het strand en Suna Micha en wij hebben ons een dag vermaakt met tentjes bouwen, dollys opblazen, zwemmen, (lekker eten), dutten,lezen en sleutelen (de olielekkage had groteske vormen aangenomen dus het oliefilter moetst vervangen) . Na twee nachten slecht geslapen wilden we russsst!

We kwamen na een dagje rijden en drie volle campings op een heerlijk shabby tereintje aan. In het gidsje van de anwb werd geadverteerd met "eenvoudig sanitair" en blijkbaar trekt dat ook een slag mensen aan. Hoewel ook hier "de waard" en "volvo" goed vertegenwoordigd waren paste onze villa er prima tussen. Er werd goedkeurend geknikt en gelachen toen we het terrein optufte. De eigenaar gaf de camping eigenlijk "complet" maar een uitzondering moet kunnen!
Het plaatje heette st Jean du Gard, en bleek een gezellig gehucht waar een ijsje op het terras teminste nog 2.50 € kost .........


We maakten een ruige fietstocht door de cavennen maar kwamen toch net weer op de plek met dat lekkere restaurantje voor een goede maaltijd. De siesta bestond uit een stevige klim terug maar de afdaling was geweldig. Micha deinde lekker mee in de bochten.


We hebben afgesproken met Mireille, Roderik en de kinderen in Die in de Drome. Ach waarom ook niet naar het oosten daar is het tenminste mooi weer.



Dus na een dagje slingeren door de cavennen, het Rhonedal en de Drome komen we 's avonds aan in Die. Het mooie weer komt een uurtje later en nu is het weer lekker warm.

Roderik en Mireille komen de volgende dag aan en de kinderen gaan als jonge honden tekeer!
Het is een leuk weerzien en als snel ligt het hele cluppie in de beek.
Nog een weekje dan zijn we weer in Oosthuizen!

donderdag, juli 28, 2005

Harry rides west


Van Graus (echte spaanse naam niet?) naar Alquezar.


Een schitterend droog gebied en een mooi vestingstadje bovenop een bergtop. Er wordt ruig gebuitensport maar niet door ons. Wij staan lekker wild bij een riviertje en bouwen dammen en kijken naar de vogeltjes. We hebben onze eigen zwempplek en gaan maken een ruïne wandeling.

Het stadje is leuk maar voor Suna en Micha telt vooral het zwembad! Als de kinderen wat groter zijn kunnen we hier nog eens in de spelonken gaan afdalen. 's avonds rijden we de wildernis tegemoet. Een wit weggetje. Genoeg water en diesel om het een paar dagen uit te houden. Het gaat iets sneller dan we dachten maar we hebben een schitterende wildplek naast een weilandje met uitzicht op de hoge toppen van de pyreneeën.

Na een ochtendbad bezoeken we Ainsa een beetje wintersportachtig bergplaatsje. Op het plein komen we vrienden van Mamma tegen. Dit zal dan die vreemde ontmoeting zijn die je altijd hebt in een vakantie. En dan nu op naar Logroño. Van de ruige pyreneeën naar de uitlopers en de hete vlakte in. We stonden drie nachten wild in de pyreneeën. Op mooie plaatsjes hoog in de bergen. 's avonds de volle maan besturderen met de kijker. Veel roofvogels en ook een paar mooie aasgieren die Suna in de lucht ontdekt.

Net de pyreneeën uit neemt Henriëtte het stuur nu over rijdt ons door de heetste stukken naar de koelte van Logroño. (Als Suna wakker wordt en we rijden zit ik tegenover haar. Ze heeft het grapje snel door en kijkt meteen om naar de bestuurdersstoel. Heeeeeeee ik wist niet dat mamma zo hard kon rijden!)




Logroño is een oase in het droge steppelandschap. Grapppig oud campingje aan de rand van de stad. Het is een gezellig stadje met veel leuke winkeltjes en 's avonds is er overal muziek. Micha valt helaas bijna in slaap op het zadel dus het wordt niet heel lang genieten. We hebben toch weer even mogen ruiken aan het drukke leven. Hier besluiten we naar de kust te gaan net voorbij Bilbao. We willen niet veel verder weg om ook nog eens op tijd terug te kunnen komen. We hopen op mooie wildplekken aan de kapenkust in baskenland of eigenlijk net ernaast.
Als we aankomen blijkt het veel voller en drukker dan op de kaart staat. Er zijn overal bungalows en vinexlokaties uit de grond gestampt.

We makken kennis met een geheel nieuw fenomeen. Wildkamperen tussen de huizen en op parkeertereinen. Het wordt weekeinde dus alle spanjaarden massaal naar de kust. Overal worden campers neergekwakt dus die van ons kan er ook wel bij. Eerst trekken we ons 'savonds nog netjes terug naar de rafelranden van het stadje maar later blijven we gewoon op de parkeerplaats staan. Eigenlijk wel gezellig, een drukke bedoening en 's avonds een wijntje op de stoep. Overdag heerst er complete chaos en wordt iedereen volledig vastgparkeerd. We zien het vanaf ons restaurantje aan en genieten tijdens de warme lunch van het gedoe.


De laatste nacht gaan we weer buiten het plaatsje staan met uitzicht op de klippen. Er komen nog wat auto's bij met overnachtende spanjaarden.