Na twee leuke weken hebben we Rob Wieske Yaro en Itan gedag gezegd (Suna en Micha werden te Catalaans....) en zijn we op weg gegaan naar de delta van de Ebro, één van de grootste rivieren van Spanje. Kleine verbeteringen aan de bus zorgen ervoor dat we geen dieseldampen meer happen en ook de oliedampen na een steile klim zijn door middel van een stukje tuinslang teruggeleid naar waar ze horen. De eerste twee nachten staan we wild. We beginnen met een slaapplaats bij de Mont Serrat. Bovenop een heuveltop toch net verscholen voor het dorp hebben we een schitterend uitzicht. Het onweer (waarom ook niet als je net bovenop een heuvel staat) trekt voor ons langs alleen de regen tikt op de luifel. Verder niets dan struikjes tijm en rozemarijn om ons heen. De hemel is hel verlicht door Barcelona aan de andere kant van de berg. Na een onrustige slaap (regen, onweer, wildkamperen ) rijden we door een landschap met olijfgaarden en wijn terrassen.In dit gebied tussen Mont Serrat en de Ebro wordt elk bruikbaar stukje terrein ingericht. Veel kleine hutjes van seizoensarbeiders hoog op de hellingen. Tussen de ruige bosjes licht er plotseling weer een mooi terras met wijnstokken of olijfbomen. Van geel worden de weggetjes wit en daarmee neemt de spierpijn toe. Zoveel bochtjes dat Suna en Micha het uiteindelijk opgeven en in slaap vallen. We kamperen in een oude olijfgaard vlak langs de weg.
Een klein schuurtje en een droge waterput naast de bus. Henriëtte heeft ze niet gezien en ik ook niet maar we worden die nacht met het raam open helemaal lekgeprikt. Henriëtte 68 bulten op rug en schouders en ik rond de 40. Niks gehoord niks gezien. De kinderen komen er gelukkiger vanaf met een paar prikjes op hun wangen. Als we de volgende dag bij de Ebro komen wordt alles weer groen en fris. Als een dikke groene slang kronkelt de rivier door het landschap. We volgen de rivier naar de kust via een gele/witte weg en duiken dan de delta in naar Deltebre.
De delta in de Middellandse zee wordt gebruikt voor het kweken van rijst strikt noodzakelijk voor het verkrijgen van een goede paella. Verder is het een broedplaats voor muggen en zie je overal koereigers, purperreigers en flamingo’s maar dan moet je wel een kijker bij je hebben. Hoewel het vlak is lijkt het Indonesië met de net ingeplante frisgroene rijst en hier en daar wat hindoe en budha achtige beelden en tempeltjes.Na twee nachten op een trieste camping gaan we wild staan. We worden natuurlijk meteen weggestuurd tegen de avond maar vinden een schitterend plekje bij een verlaten strand. De muggen gieren om de bus want aan de andere kant van de weg zijn de rijstvelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten