Harry rides west

Van Graus (echte spaanse naam niet?) naar Alquezar.


Een schitterend droog gebied en een mooi vestingstadje bovenop een bergtop. Er wordt ruig gebuitensport maar niet door ons. Wij staan lekker wild bij een riviertje en bouwen dammen en kijken naar de vogeltjes. We hebben onze eigen zwempplek en gaan maken een ruïne wandeling.

Het stadje is leuk maar voor Suna en Micha telt vooral het zwembad! Als de kinderen wat groter zijn kunnen we hier nog eens in de spelonken gaan afdalen. 's avonds rijden we de wildernis tegemoet. Een wit weggetje. Genoeg water en diesel om het een paar dagen uit te houden. Het gaat iets sneller dan we dachten maar we hebben een schitterende wildplek naast een weilandje met uitzicht op de hoge toppen van de pyreneeën.

Na een ochtendbad bezoeken we Ainsa een beetje wintersportachtig bergplaatsje. Op het plein komen we vrienden van Mamma tegen. Dit zal dan die vreemde ontmoeting zijn die je altijd hebt in een vakantie. En dan nu op naar Logroño. Van de ruige pyreneeën naar de uitlopers en de hete vlakte in. We stonden drie nachten wild in de pyreneeën. Op mooie plaatsjes hoog in de bergen. 's avonds de volle maan besturderen met de kijker. Veel roofvogels en ook een paar mooie aasgieren die Suna in de lucht ontdekt.

Net de pyreneeën uit neemt Henriëtte het stuur nu over rijdt ons door de heetste stukken naar de koelte van Logroño. (Als Suna wakker wordt en we rijden zit ik tegenover haar. Ze heeft het grapje snel door en kijkt meteen om naar de bestuurdersstoel. Heeeeeeee ik wist niet dat mamma zo hard kon rijden!)




Logroño is een oase in het droge steppelandschap. Grapppig oud campingje aan de rand van de stad. Het is een gezellig stadje met veel leuke winkeltjes en 's avonds is er overal muziek. Micha valt helaas bijna in slaap op het zadel dus het wordt niet heel lang genieten. We hebben toch weer even mogen ruiken aan het drukke leven. Hier besluiten we naar de kust te gaan net voorbij Bilbao. We willen niet veel verder weg om ook nog eens op tijd terug te kunnen komen. We hopen op mooie wildplekken aan de kapenkust in baskenland of eigenlijk net ernaast.
Als we aankomen blijkt het veel voller en drukker dan op de kaart staat. Er zijn overal bungalows en vinexlokaties uit de grond gestampt.

We makken kennis met een geheel nieuw fenomeen. Wildkamperen tussen de huizen en op parkeertereinen. Het wordt weekeinde dus alle spanjaarden massaal naar de kust. Overal worden campers neergekwakt dus die van ons kan er ook wel bij. Eerst trekken we ons 'savonds nog netjes terug naar de rafelranden van het stadje maar later blijven we gewoon op de parkeerplaats staan. Eigenlijk wel gezellig, een drukke bedoening en 's avonds een wijntje op de stoep. Overdag heerst er complete chaos en wordt iedereen volledig vastgparkeerd. We zien het vanaf ons restaurantje aan en genieten tijdens de warme lunch van het gedoe.


De laatste nacht gaan we weer buiten het plaatsje staan met uitzicht op de klippen. Er komen nog wat auto's bij met overnachtende spanjaarden.

de telefoon van Henriëtte staat meestal uit!

aan de klas van Suna en de klas van Micha

Hoi Allemaal,



We hebben alweer veel gezien! De laatste dagen vooral zwembaden omdat het zo warm is 40 graden!
Bij jullie ook hebben we gehoord op de radio. Gelukkig maar want die regen gaat wel vervelen toch?
We hebben een hele lange wandeling gemaakt naar een oud kasteel, nou ja dat dachten we maar er stond alleen een muur. Niet zoals het muiderslot dus! Maar ja we kregen wel lekker eten en de pastoor ging in het catalaans een verhaal voorlezen. (kijk de foto´s hieronder).
Nu zijn we in het midden van de pyreneeën. We zien mooie wilde bergen. Bijna op elke bergtop staat een kasteeltje of een kerk. Soms gaan we er eentje bezoeken. We hebben ook stiekem ingebroken bij een kasteel maar niets stuk gemaakt natuurlijk. Wel spannend hoor om over het hek te klimmen! Mama vond het ook een beetje eng, met haar bips boven de afgrond!Jullie hebben bijna vakantie dusssssssss
Allemaal een heel prettige vakantie en tot volgend jaar!!!!!

dwars door de pyreneeën

We begonnen met een mooie tocht met de bevolking van Mas la Bauma en het dorp naar de kasteelruïne Milany.
De tocht omhoog is meer dan drie uur en Suna heeft hem helemaal gelopen. Micha zag de voordelen van het paprijden meer (hij kon beter bij de kersen en werd niet zo moe).


Het kasteel viel een beetje tegen. Suna dacht meer aan een soort muiderslot waar ze het een tijd lang met Paul over had. We kregen een kleine kerkdienst kado en daarna een lekkere paella en gebakken vlees met een lekker hoofdpijnwijn en dus slingerde we weer naar beneden.



Op maandag zijn we vertrokken om dwars door de pyreneeën naar het westen te gaan. Soms een beetje naar het zuiden (minder steil) dan weer naar het noorden (30 km per uur).
Het is erg warm geworden. tussen de 35 en 40 graden overdag. In de bus is het tijdens het reizen 32 graden en tijdens het koken een beetje warmer!
Gelukkig zijn hier niet veel muggen meer dus we kunnen de ramen open laten ´s nachts om de bus af te laten koelen. Langzaam komen we in het kurkdroge Aragon terrecht. Mooie kastelen en dorre ruige landschappen, kleine wervelwinden en een steeds dikker wordende laag stof. Suna en Micha vinden het allemaal prima. Als er maar een zwembad is (of een beek natuurlijk). Het ventilatortje draaid overuren maar alles houd het goed.
We gaan via Berga en Tremp
Hier staan we op een camping die angstig verlaten is en ver van de bewoonde wereld. Na 130 leerlingen in de regen is de beheerder wat op de toppen van zijn zenuwen maar we mogen toch gaan staan. Een zwembad van 10 bij 20 voor onszelf.

Na twee dagen op naar Graus. We halen het natuurlijk net niet en belanden op een overvolle camping bij een vol!! stuwmeer. Veel vakantiegangers en housende Belgen. Wel een lekker zwemplekje!

Jammer genoeg besluiten we om verder te gaan maar het is wel een schitterende tocht door het hete laagland. Na twee gemiste kerken stuiten we op een kasteeltje dat met europees geld wordt opgeknapt. Daar hebben we dus aan meebetaald en we klimmen om het hek voor nader onderzoek. Een koningspage vliegt mee!


Suna en Micha voelen zich als prins en prinses (een beetje boos)en onderzoeken ook nog even een uilebal. Tja wie niet met z´n tijd mee gaat...


Later houden we Siesta als echte bermtouristen bovenop een berg omdat daar nog een lekker heet windje staat.

Uiteindelijk komen we in Graus. Niet echt een mooie Spaanse naam maar wel een leuk plaatsje met een kloosterkerk.


De camping hier is vrij hopeloos dus morgen weer op pad.
We besluiten om in de buurt van de bergen te blijven omdat het laagland nog heter is.
Dus op naar de steenbokken?
We zien wel, tot later.

Weer terug naar Spanje

We hebben de knoop doorgehakt. Op vrijdag 8 juli vliegen we weer terug naar Spanje.
We gaan dan verder trekken door het spaanse land. Niet meer helemaal naar het midden waar het nu verschrikkelijk heet is. We blijven wat noordelijker. Binnenkort is het weer te volgen op het kaartje.
Suna en Micha gaan nu een paar dagen naar school, daar hadden ze erg zin in. Lekker spelen en weer eens een vast programma! Veel leuker dan alleen maar buitenspelen....!
Ze voelen zich meteen weer helemaal thuis in de klas dankzij juf Silvia en juf Femke.
We zijn erg blij met alle lieve reacties en alle hulp die we krijgen.
En toch gaan we er weer op uit. Het voelt raar maar we nemen veel mee om te verwerken en hopelijk ook weer nieuwe fijne herinneringen mee terug.
Tot later,
Mark