De tocht omhoog is meer dan drie uur en Suna heeft hem helemaal gelopen. Micha zag de voordelen van het paprijden meer (hij kon beter bij de kersen en werd niet zo moe).
Het kasteel viel een beetje tegen. Suna dacht meer aan een soort muiderslot waar ze het een tijd lang met Paul over had. We kregen een kleine kerkdienst kado en daarna een lekkere paella en gebakken vlees met een lekker hoofdpijnwijn en dus slingerde we weer naar beneden.
Op maandag zijn we vertrokken om dwars door de pyreneeën naar het westen te gaan. Soms een beetje naar het zuiden (minder steil) dan weer naar het noorden (30 km per uur).
Het is erg warm geworden. tussen de 35 en 40 graden overdag. In de bus is het tijdens het reizen 32 graden en tijdens het koken een beetje warmer!
Gelukkig zijn hier niet veel muggen meer dus we kunnen de ramen open laten ´s nachts om de bus af te laten koelen. Langzaam komen we in het kurkdroge Aragon terrecht. Mooie kastelen en dorre ruige landschappen, kleine wervelwinden en een steeds dikker wordende laag stof. Suna en Micha vinden het allemaal prima. Als er maar een zwembad is (of een beek natuurlijk). Het ventilatortje draaid overuren maar alles houd het goed.
We gaan via Berga en Tremp
Hier staan we op een camping die angstig verlaten is en ver van de bewoonde wereld. Na 130 leerlingen in de regen is de beheerder wat op de toppen van zijn zenuwen maar we mogen toch gaan staan. Een zwembad van 10 bij 20 voor onszelf.
Na twee dagen op naar Graus. We halen het natuurlijk net niet en belanden op een overvolle camping bij een vol!! stuwmeer. Veel vakantiegangers en housende Belgen. Wel een lekker zwemplekje!
Jammer genoeg besluiten we om verder te gaan maar het is wel een schitterende tocht door het hete laagland. Na twee gemiste kerken stuiten we op een kasteeltje dat met europees geld wordt opgeknapt. Daar hebben we dus aan meebetaald en we klimmen om het hek voor nader onderzoek. Een koningspage vliegt mee!
Suna en Micha voelen zich als prins en prinses (een beetje boos)en onderzoeken ook nog even een uilebal. Tja wie niet met z´n tijd mee gaat...
Later houden we Siesta als echte bermtouristen bovenop een berg omdat daar nog een lekker heet windje staat.
Uiteindelijk komen we in Graus. Niet echt een mooie Spaanse naam maar wel een leuk plaatsje met een kloosterkerk.
De camping hier is vrij hopeloos dus morgen weer op pad.
We besluiten om in de buurt van de bergen te blijven omdat het laagland nog heter is.
Dus op naar de steenbokken?
We zien wel, tot later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten