We hebben de bus op een mooi parkeerplaatsje gezet onder de bomen zo van “en nou verplicht rusten voor een week”. Het laatste stukje had hij het erg zwaar gehad. Van Olot omhoog de pas op naar 1000 meter was een waar huzarenstuk voor de oude schicht. Daarna moest de betonweg nog genomen en onder de overhangende takken door. Of we de helling ooit weer opkomen moeten we nog zien maar voorlopig staan we goed.
’s Nachts is het nog wat frisjes maar overdag is het heerlijk.
Het weerzien met Rob en Wieske en Yaro en Itan is weer helemaal geweldig. Suna en Micha spelen aan een stuk door en als de kinderen naar school zijn spelen ze in en om het huis met Yaro en Itan.
Vandaag 1 juni zijn Suna en Micha een ochtend mee naar school geweest. Wij hebben koffie gedronken in het cafeetje anex winkel en bakker tegenover de school. Het was alsof we de kinderen voor het eerst naar school brachten, kriebels in mijn buik. Na twee uurtjes hebben we ze opgehaald. Ze zaten lekker te computeren. Suna en Micha hadden besloten dat het voor een keertje leuk was maar niet voor elke dag. Je hebt per slot van rekening maar één keer zo lang vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten