We hebben er heerlijk in de rivier gespeeld de kinderen op de opblaasbanden en de mannen bezig met de infrastructuur.
De belangrijkste vraag was: Wat eten we vandaag?
Wel lastig die franse restauranttijden. Net als je honger hebt is alles dicht en dan ben je klaar met eten gaat alles weer open?
Het plaatjes Die heeft ook wat van haar geheimen prijs gegeven. Een wandeling rond het plaatsje werd een wandeling door het plaatje. Maar er is een hele leuke speurtocht uitgezet naar het vvv kantoor. Je ziet overal de boordjes én, nergens het kantoor.
De speurtocht vindt haar einde bij een goed terras met bier en ijs!
en op die manier gleden er zo 4 leuke dagen voorbij.
De laatste dagen waren echte reisdagen. En misschien zoals het moet werd het weer steeds slechter. Na een paar echte doortrekcampings belanden we nog bij een echte belgse Madam in Hamoir. Het dorpje dat door de regen en de aanhoudende fesiviteiten een depressief uiterlijk had gekregen, werd opgevrolijkt door een potige Mama met een rammeldende sleutelbos voor het sanitair. We kregen een heerlijk veldje tussen de grote stacaravans. De kinderen waren meteen verliefd op haar en de camping en ondanks de regen wilde Suna toch weten of niet een paar nachtjes konden blijven! Of het belgs is of niet maar 's ochtends zetten Madam een heerlijke pot koffie voor de deur van kakelbond.
En na de hossende belgische wegen (het enige land waar de europese subsidies rechtstreeks in de vastgoedsector verdwijnen) reden we vlot naar Oosthuizen en rechtstreeks naar de Plus voor de pindakaas, de melk, het bruine brood en de kaas.
Want hoewel de kool niet op de hoedenplak meehobbelde, blijven we echte hollanders natuurlijk.
Blijft de vraag: wat eten we vanmiddag?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten