Inmiddels zijn we in de Drome aangeland in zuidoost Frankrijk.
Na het laatste bericht vanaf Leagi camping in het Spaanse baskenland zijn we aan de franse kant de pyreneeën weer doorgetrokken door het ketterse Kartharengebied en door langs de zuidfranse kust naar de cavennen. En na een stevige onweersbui richting de Drome voor een afspraakje met Roderik en Mireille en de kinderen.
Na Leagi camping waar Suna een leuk vriendinnetje ontmoet had zijn we verder langs de kust getrokken en hebben we op het randje van Spanje nog in een mooi wild kustgebied gestaan. Het was een beetje vreemd, heel hoog op een rotstuin boven de zee te staan. De eerste avond hoorde je af en toe pistoolschoten of een stevig geweer. Dacht ik eerst dat er wat afrekeningen in het Eta circuit plaats vonden bleek dat er een stukje verderop een schietbaan was. Een plekje dat ik overigens een paar fransen had aangewezen om met hun camper te gaan staan. Sans rancune. Ik heb ze ook de helling weer opgeholpen toen ze vastzaten. Wel waren er geheime tunnels en oude granaten te vinden als je even vanaf het pad ging wandelen. Ook vonden we een soort oude werf aan dekust tussen de rotsen.
Of het voor de oude walvisvaart was of voor andere spannende dingen weten we niet maar het was wel gek. Na twee nachten hielden we het voor gezien. De laatst nacht zaten we net bij een kampvuurtje over de zee uit te kijken toe een douane boot een smokkelaar inrekende. Micha stond te springen van de spanning. Hoewel we alleen maar de lichtjes over zee zagen bewegen was het ons bij het kampvuur in het donker wel duidelijk dat er iets vreselijk spannends gebeurde daar beneden op zee!
Die nacht begon het te regenen dus op naar een volgend plekje. We reden ver tot in het midden van de Franse pyreneeën, het gebied van de Kartharen. Foix.
We hadden een warme douche nodig, het water was op en de wc stroomde over. Kortom tijd voor een camping.
En pasant een fiets gekocht voor Henriëtte die het zat was de hellingen op te lopen omdat de versnelling het niet goed deed en de helling af te lopen omdat de remmen niet werkte.
Een mooi fietsje was in de aanbieding dus nu rijdt ze geveerd van voren en remmend met twee vingers in haar neus. De helling op heeft nog wat voeten in de aarde maar lopen is er niet meer bij, zweten wel.
Foix heeft meer te bieden waaronder een mooi kasteel waar de Kartharen vroeger door de Inquisitie ingesloten werden waarna sommigen op de brandstapel het leven lieten.
Foix heeft ook een openluchtmuseum voor oude ambachten waar een benen kammen fabrikant je uitermate verveeld maar de smit weer erg leuke verhalen verteld.
We gingen op zoek naar Montaillou. Een goed beschreven ketters Kartharen dorpje in de bergen. Er was dat weekeinde net een openluchtvoorstelling over het verleden. Gelukkig had ik al een beetje in het boek gelezen want ons Frans is niet denderend en de dialogen waren dat wel.
Overnachten deden we op een van de mooiste plaatsen die we gehad hebben. Midden in een bloemenvallei met uitzicht op het stadje Prades en de ruïne van het kasteel van Montaillou. Een hemel vol met sterren en geen geluidje in de verre omtrek.
Suna en Micha hadden tijdens de voorstelling de middag van hun leven. Na het warme eten een siesta in de schaduw van pappa en mamma terwijl voor hen zich een toneelstuk afspeelde waarvan ze niets hoefde te begrijpen. Zalig!
Na het toneelstuk zijn we het Kartharengebied uitgereden en vlakbij Carcassone op een waardeloze camping beland. Nou ja pech moet er ook zijn af en toe. De volgende dag naar de middenlandse zee kust tussen Agden en Sète. We belanden achter een echtpaar die daar al twee weken stonden. Langs de N113 of 117 dat weet ik niet meer in elk geval raasde het verkeer dag en nacht langs. Niet helemaal waar overdag stond er een file en 's nachts raasde het.
Maar we stonden wel aan het strand en Suna Micha en wij hebben ons een dag vermaakt met tentjes bouwen, dollys opblazen, zwemmen, (lekker eten), dutten,lezen en sleutelen (de olielekkage had groteske vormen aangenomen dus het oliefilter moetst vervangen) . Na twee nachten slecht geslapen wilden we russsst!
We kwamen na een dagje rijden en drie volle campings op een heerlijk shabby tereintje aan. In het gidsje van de anwb werd geadverteerd met "eenvoudig sanitair" en blijkbaar trekt dat ook een slag mensen aan. Hoewel ook hier "de waard" en "volvo" goed vertegenwoordigd waren paste onze villa er prima tussen. Er werd goedkeurend geknikt en gelachen toen we het terrein optufte. De eigenaar gaf de camping eigenlijk "complet" maar een uitzondering moet kunnen!
Het plaatje heette st Jean du Gard, en bleek een gezellig gehucht waar een ijsje op het terras teminste nog 2.50 € kost .........
We maakten een ruige fietstocht door de cavennen maar kwamen toch net weer op de plek met dat lekkere restaurantje voor een goede maaltijd. De siesta bestond uit een stevige klim terug maar de afdaling was geweldig. Micha deinde lekker mee in de bochten.
We hebben afgesproken met Mireille, Roderik en de kinderen in Die in de Drome. Ach waarom ook niet naar het oosten daar is het tenminste mooi weer.
Dus na een dagje slingeren door de cavennen, het Rhonedal en de Drome komen we 's avonds aan in Die. Het mooie weer komt een uurtje later en nu is het weer lekker warm.
Roderik en Mireille komen de volgende dag aan en de kinderen gaan als jonge honden tekeer!
Het is een leuk weerzien en als snel ligt het hele cluppie in de beek.
Nog een weekje dan zijn we weer in Oosthuizen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten